donderdag 25 april 2013

Ralleighvallen

Van 6 april tot 9 april hebben we een lang weekend gehad. We zijn namelijk naar Ralleigvallen gegaan. Deze vierdaagse trip is echt wel een aanrader als je in Suriname bent.

Het begon op zaterdagmorgen, we moesten weer om acht uur aan het 'Vat' staan. Van hieruit vertrokken we met een redelijk kleine groep. In deze groep zaten: Ikzelf, Shera, Steffen, Joren, Tess, Elena, Bram, Katrijn en Joris. Allereerst moesten we zo een vier uur rijden en dan nog eens drie uur op een boot. Bijna de hele dag was dus al voorbij voor we op locatie waren (daarom dat het ook een vierdaagse was). Toen we aankwamen met het bootje moet ik wel zeggen dat het een prachtlocatie was. Het was een redelijk groot eiland in de rivier. We sliepen met de hangmatten in een grote houten constructie vlak naast de stroomversnellingen.







Bij aankomst hebben we onze hangmatten gehangen, hebben we lekker gegeten en zijn we vrij snel gaan slapen (natuurlijk niet te snel) omdat we de volgende dag een zware tocht naar (en op) Voltzberg op de planning hadden staan.

's Morgens er vroeg uit, snel eten en een lunchpakket maken. Naast dit lunchpakket ook nog drie liter water en zwemkledij meenemen. Eerst moesten we een kort stukje met de boot om naar het begin van het pad te gaan (het pad is trouwens gewoon een weg door het bos waarbij we toch wel dikwijls onder en over bomen moesten alsook over beekjes enz.

Deze tocht van 7 km was wel zwaar, maar voor een getrainde wandelaar zoals ik viel hij wel goed mee. Na het bos stond er echter nog de berg zelf te wachten. Ik ben nu wel een getrainde wandelaar maar geen getrainde bergbeklimmer dus hiervan was ik wel echt dood. De Voltzberg is zo speciaal omdat het een massieve Granietblok is die gewoon in het oerwoud staat. Na de zware klim was ik wel dood maar ik was ook wel blij dat ik het had gehaald. Ook was het uitzicht echt prachtig. Overal rondom zag je oerwoud en andere bergen. Echt machtig!







Spijtig genoeg was de helicopter die dag op vakantie waardoor we de wandeling natuurlijk ook nog eens terug moesten. Na nog eens 7 kilometer stond er echter een frisse waterval op ons te wachten. Hier hebben we dan ook ons even in afgekoeld.



Daarna keerden we met het bootje terug naar de slaapplaats. Hier hadden we een bezoeker bij de hut. Een groene papegaaienslang!


Na lekker gegeten te hebben, genoten we nog van de avond door iets te drinken en een kaartspelletje te spelen. Daarna gingen we vermoeid maar voldaan weer slapen.

De volgende dag gingen we naar de Raleighvallen. Dit is geen waterval maar wel een grote stroomversnelling over de volledige breedte van de rivier. Op foto zie je het niet zo duidelijk maar het was wel een mooi zicht.


Allereerst moesten we echter nogmaals een tocht door de jungle maken. Hierbij kregen we veel uitleg over verschillende planten en dieren in het oerwoud. Zo is er bijvoorbeeld een 'wandelende boom' die per jaar twee meter verder kan staan!

Bij de stroomversnelling zelf kregen we een tijdje vrij waardoor we wat over de stenen konden klauteren en konden genieten van het uitzicht.






Bij het terugkeren kregen we te horen dat we een tijdje vrij waren. Ik ben dan met Steffen en Joren een vishengel gaan huren en we hebben dan een hele tijd geprobeerd om iets te vangen. Spijtig genoeg lukte dit niet. Omdat we met de gids daarna vogels gingen spotten hebben we ons vismomentje even uitgesteld tot 's avonds. Op de vlieghaven van het eilandje (meer een lange strook redelijk vlakke grond) maakten we een wandeling en konden we enkele vogels zien. Ook maakten we nog eens een groepsfoto.


Hierna zijn we terug even gaan vissen. Hierbij had Steffen wel geluk. Hij was de eerste (en de laatste) die hier iets kon vangen. Een piranha dan nog wel!



's Avonds hebben we dan weer lekker gegeten en na een tof samenzijn zijn we weeral gaan slapen. De volgende dag was het niet zo een goed weer. We hebben eerst alles opgeruimd en daarna moesten we vertrekken. Toen we in het bootje zaten begon het heel hard te regenen. We hadden hier een heel simpele oplossing voor. Een vuilniszak met een gat in voor ons hoofd over ons trekken. Hierdoor zagen we er wel uit als een bende zwervers maar we waren wel vrij droog. Daarna moesten we nogmaals de vier uur rijden om dan in Paramaribo aan te komen. Eenmaal thuis hebben we nog een lekkere pizza gegeten maar de avond eindigde vrij snel want iedereen ging vlug naar huis want iedereen wou weeral moe in zijn/haar bed kruipen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten