Lesgeven en'zoo'

Zoals gezegd ga ik jullie nu vertellen wat ik allemaal in de vorige schoolweek heb gedaan. Om alles een beetje chronologisch te houden beginnen we met de eerste dag van elke week. Als je niet weet welke dag dat is stel lik voor dat je even terugkeert naar het eerste leerjaar. Voor diegenen die hier geen tijd voor hebben, ik heb het dus over: maandag.

Omdat mijn mentor niet het grootste organiserende talent is kreeg ik maandag pas de lessen die ik die week zou moeten geven. Het kwam er dus op neer dat ik maandag geen les heb kunnen geven maar (weeral) heb geobserveerd. Gelukkig mocht ik wel lesgeven gedurende de rest van de week. Ook had ik het zo geregeld dat mevrouw Punwasi, de lector van het IOL (de lerarenopleiding dus), donderdag naar een proefles kwam kijken. Even kort, als beoordeling voor thuis uit komt mevrouw Punwasi drie maal naar mij (en ook naar Steffen, Joren en alle buitenlandse geschiedenis stagiaires) kijken waarvan twee proeflessen en één examenles. Deze drie samen zullen dan mijn cijfer vormen.

Maar nu terug naar maandag. Buiten enkele lessen te hebben geobserveerd heb ik niet veel kunnen doen op school. Dan maar terug naar huis gaan met voorbereidingswerk voor de lessen van de volgende dag. Eindelijk mocht ik lessen geven (en niet zomaar één lesuur per week). voor de volgende dag mocht ik al 4 lessen voorbereiden (als je weet dat ik niet aan de vierde jaars mag lesgeven, dat er hierdoor nog maar 14 lesuren per week overschieten merk je wel dat dit veel is). In totaal mocht ik deze week 10 lessen geven. Dat zijn alle lessen van deze leerkracht met uitzondering van de eerste jaren (hier wist hij zelf nog niet wat hij moest geven en dat wou hij liever zelf doen). In totaal had ik twee grote onderwerpen waarover ik les moest geven.

1. Aan de tweedejaars: Latijns-Amerika op weg naar de onafhankelijkheid.
2. Aan de derdejaars: Suriname tussen de twee wereldoorlogen.

Ik kan je wel zeggen dat ik van deze twee onderwerpen over het algemeen weinig tot niets wist (Latijns-Amerika nog een beetje maar over Suriname wist ik absoluut niets). Het kwam er die maandag dus wel op neer dat ik goed heb bijgelezen en bijgeleerd over deze onderwerpen. Zoals ik al heb gezegd is het niveau van geschiedenis in de klassen niet zo hoog maar als leerkracht moet je toch altijd alle informatie bezitten die de leerlingen moeten kennen (en meer!).

Omdat we natuurlijk ook nog moeten eten had 's avonds Shera voor ons (Steffen en Joren waren ook gekomen) een lekkere maaltijd voor ons gekookt met gebakken aardappeltjes, groentjes, kip en een lekkere champignonsaus. Dit werd dan afgesloten door ons nieuwe favoriete spel: kaarten (hartejagen, kingen, Chinees rikken,... noem maar op).

De volgende dag moest ik dus al vroeg opstaan (om alles nog eens na te lezen) om dan naar school te vertrekken. Doordat ik echter de tijd uit het oog was verloren (door het nalezen natuurlijk) vertrok ik eigenlijk iets te laat waardoor ik ook een minuut te laat op school arriveerde. Ik moest dus meteen les geven zonder even een rustpauze.

De les is wel goed verlopen, omdat ik de volledige les moest behandelen in 2 lesuren had ik niet echt de ruimte om heel innoverend te doen. Wat ik wel heb geprobeerd is om veel OLG (onderwijsleergesprek, vraag-antwoord interactie dus) te gebruiken (in plaats van het doceren van mijn mentor). Je kon echter wel zien dat de leerlingen dit niet gewoon waren want ik moest echt sleuren om een antwoord uit hen te krijgen. Af en toe riepen de leerlingen ook wel eens het antwoord door elkaar. Gelukkig had ik op voorhand mijn "twee regels om goed les te kunnen geven in Suriname" opgegeven:

1. Niet tussendoor met elkaar praten.
2. Bij een vraag/antwoord/opmerking/... moet je, je hand opsteken.

Zoals gezegd werden deze regels soms wel verbroken maar na een korte herinnering aan één van die regels hielden ze zich hier nog wel goed aan.

In het tweede lesuur had ik een leerling die blijkbaar nog altijd vermoeid was van het weekend (het was wel dinsdag maar kom) want hij lag gewoon te slapen. Zelfs toen ik vlak naast hem stond en een opmerking gaf werd hij nog niet wakker, ik heb hem echt een duwtje moeten geven om hem wakker te krijgen. De andere leerlingen vonden dit natuurlijk hilarisch.

Al bij al vond ik dat mijn klasmanagement nog wel in orde was, ik had al eens gezegd dat de leerlingen veel babbelen of niet opletten. Dit is echter snel op te lossen door even kort de aandacht te eisen of een opmerking op één of meerdere leerlingen te maken. Het probleem met mijn mentor in de klas is gewoon dat hij dit niet doet.

Het vierde lesuur verliep vrij standaard (het derde had ik vrij) waardoor de les zelfs vrij snel vooruit ging, ik moest zelfs al een stukje geven dat ik had gepland voor de volgende les. Het laatste lesuur dan was nog wel ingewikkeld omdat dit echt leerstof was die ik niet zo goed beheerste (omdat ik dit onderwerp maar één keer moest geven vandaag had ik het iets minder bekeken). Ik had dan eerst ook wel wat angst om hier les te geven. Verbazingwekkend genoeg ging deze les echter zeer vlot (volgens mij zijn de tweedejaars ofwel slimmer ofwel gemotiveerder dan de derdejaars). Zo vlot zelfs dat ik de volledige behandeling kon geven in één lesuur. Dit zorgde ervoor dat ik iets 'leuker' kon doen in de volgende les (een leukere werkvorm dus). Hier heb ik 's middags dan aan gewerkt.

's Avonds gingen we voor de verandering nog eens bij de KDGers eten (Joren had een lekkere gevulde paprika gemaakt, gevolgd door een ijsje met geraspte kokos) alsook het dagelijkse kaartspelletje spelen. Thuis heb ik nog wat tv gekeken (ze speelden "The Hobbit" hier al op tv) want ik moest de volgende dag toch pas 'laat' (om kwart na tien was de eerste les) naar school.

Na eens goed uitgeslapen te hebben (9 uur is hier al uitslapen) vertrok ik naar school. Hier mocht ik eerst de les over de onafhankelijkheid van Latijns-Amerika geven aan de andere klas van het tweede, daarna had ik het tweede dat ik de vorige dag al had gehad.

Zoals gezegd had ik hier eens een andere werkvorm voorzien, omdat deze les een herhalingsles was had ik de klas opgedeeld in groepjes en heb ik een soort quiz gemaakt. De leerlingen deden goed mee (zeker nadat mijn mentor een extra punt had beloofd bij goede punten) waardoor de werkvorm eigenlijk zeer goed verliep (en ook wel eens leuk en anders was voor de leerlingen). Het laatste lesuur moest ik dan weer de vervolgles geven van Suriname tussen de twee wereldoorlogen. Hier ging het voornamelijk over twee belangrijke figuren in deze periode: Louis Doedel en Anton De Kom. Het belangrijkste dat je over hen moet weten is dat ze niet zo heel veel verwezenlijkt hebben (wel geprobeerd) omdat ze altijd werden tegengewerkt door de gouverneur van toen. Zo is Anton De Kom verbannen geweest en naar Nederland gegaan waar hij, na een tijd in het verzet tegen de Duitsers is overleden in een concentratiekamp en is Louis Doedel voor 43 jaar opgesloten in een mentale instelling omdat hij zijn broek had afgestoken naar de gouverneur. Echte helden dus!

Natuurlijk zijn het hun pogingen die tellen en dat vertel ik natuurlijk dan aan de leerlingen, echte helden zijn namelijk heel schaars.

Op woensdagmiddag besloten we om met zijn allen (met uitzondering van Elena) samen met twee meisjes van lager van het KAHO en één van KDG naar de zoo te gaan. We hadden al gehoord dat deze niet veel soeps was maar toch wilden we dit met onze eigen ogen gaan checken.

Na even ter plaatse te hebben gewacht op Joren en Steffen (zij kwamen met de taxi want de band van Steffen was plat, volgens mij verdient de fietsbandenindustrie hier heel goed op Belgische en Nederlandse stagiaires) gingen we de zoo binnen. Het moet gezegd worden, de oppervlakte van de zoo is heel klein, het aantal dieren echter is wel in orde. Ook al omdat er enkele zeer exotische dieren bij zijn die ik nog nooit (in levende lijve) had gezien. Zo was er een reuzemiereneter, een reuzeotter een een reuzekrokodil (het was een gewone krokodil maar hij was wel reuze, gemakkelijk 5 a 6 meter lang!) alsook allerlei andere dieren. De zoo viel dus hartstikke goed mee. Ook waren er allerhande leuke speeltuigen (waarschijnlijk voor kinderen) die we toch hebben uitgetest (en soms meerdere keren). Graag verwijs ik hier naar de foto's.

Na onze trip naar de zoo gingen we eten in de 'Zus en Zo' (Bijna even befaamd als het vat, iets duurder maar ook beter van eten) waar ik een varkenshaasje (niet een varkenshaasje als bij ons maar toch lekker) heb gegeten. Daarna gingen we nog even naar de KDGers thuis een ijsje eten en daarna gingen we terug naar huis om in ons bedje te kruipen.

 Op donderdag moest ik ook pas om 10u15 naar de les. Hier heb ik ook de les over Louis Doedel en Anton De Kom gegeven. De eerste les hierover was echter mijn proefles voor mevrouw Punwasi. 

In deze proefles had ik enkele kleine aanpassingen gedaan, mevrouw Punwasi verwacht namelijk dat je de doelstellingen voor de leerlingen (wat moeten ze nu eigenlijk kunnen/kennen op het einde van de les) vooraan aan het bord zet en met de leerlingen bespreekt. Ook had ik mijn bordschema verdeeld in twee kolommen om zo Louis Doedel en Anton De Kom met elkaar te vergelijken. Uiteindelijk is de les wel goed gegaan, ik heb een 6,5/10 gekregen (als je weet dat de meeste Surinaamse stagiaires buizen op hun eerste proefles is dit zeer goed) voornamelijk omdat ik mijn doelstellingen toch nog niet volledig naar haar zin had gedaan. Waarschijnlijk als ik hier rekening mee houd heb ik de volgende les al hogere punten.

Na het zevende lesuur zei mijn mentor dat ik de volgende dag niet hoefde te komen voor die ene les omdat hij dan iets anders zou doen. Ook had hij nog meer slecht nieuws: omdat het de volgende week allemaal repetities (toetsen) waren in de eerste lessen en verbetering van de toetsen in de tweede lessen moest ik zelf geen les geven. Dat wordt weer een heel saaie week.

Vrijdag moest ik dus niet naar school, dat was dus weer uitslapen (nu zelfs tot tien uur). 's Middags besloten we nog eens te gaan zwemmen maar op een andere plaats. Het VOS dicht bij het huisje van de KDGers. Dit VOS is eigenlijk een recreatiecentrum (met zwembad, voetbalveld, basketveld, volleybalveld,...) voor de militaire basis er vlak naast maar iedereen mag er wel binnen (tegen betaling uiteraard). Het is een groter zwembad dan de vorige keer, maar er was bijna geen volk en er was ook geen sfeer. Ikzelf vond het niet de moeite om hiervoor te betalen (behalve als je baantjes wil zwemmen zoals Shera, ze heeft hier dan nu ook al een abonnement bij genomen). Daarna gingen we weer eten bij de KDGers zoals gewoonlijk maar omdat Joren juist ging skypen heb ik maar eens gekookt (spaghetti mmm). Daarna gingen we nog naar het 'Vat' om iets te gaan drinken, ditmaal voor de nepverjaardag van Eline. Daarna gingen we naar huis want de volgende dag gingen we naar Nickerie/Bigi pan. Maar dat is iets voor het volgende blogbericht.

Groetjes!

Jan

Lang geleden in een land ver van hier...

 Beste lezers, allereerst mijn excuses voor het lange uitblijven van enig bericht (met uitzondering van het excuus-bericht). Er is namelijk de afgelopen 10 dagen nogal wat gebeurd en in de vrije momenten die ik had (vrij van school of uitstappen) had ik de moed niet om nog aan mijn blog te werken. Maar daar komt nu dus verandering in!

We beginnen bij het einde van mijn vorige blogbericht: vrijdag 1 Maart. Nadat ik mijn fiets terug (gemaakt) ging ophalen zijn we met de bende gaan zwemmen. Zwemmen kan je hier bijna overal waar er een zwembad is (in hotels, guesthouses, clubs,…) natuurlijk tegen betaling. 15 SRD armer(Surinaamse dollar) zaten we in het zwembad en ik ben hier eigenlijk de volledige tijd tot we doorgingen niet meer uit geweest (een goede 3 uur). ’s Avonds zijn we gaan eten aan de “Waterkant”. Dit zijn enkele simpele gezellige barretjes waar de gewone Surinaamse mens iets gaat drinken of eten. Eten is hier allemaal te verkrijgen in piepschuimen bakjes waarin je zelf een combinatie van bami, nasi, vlees, groenten,  enz… kan maken. Ik moet zeggen dat dit me goed heeft gesmaakt.

De volgende dag was het dan tijd voor Overbridge. Dit is een artificieel strandje waarbij je in (een afgebakend stuk van) de Surinamerivier kan zwemmen. Het busje ging ons oppikken aan het huisje van KDG dus fietsten we daar ’s morgens naartoe. Zoals je al dan niet weet zitten er hier in Suriname ook 4 meisjes van onze school (KAHO) van lager onderwijs. Omdat we echter nooit (in de 2 keer dat we elkaar hebben gezien in België) contactgegevens hadden uitgewisseld wisten we niet waar ze zaten en hoe we ze konden contacteren. Toen het busje bij de KDGers stopte zaten bij de gezellige bende die ook meeging die 4 meisjes, wat een toeval!

In Overbridge zelf hebben we wat gezwommen en (doordat het begon te regenen) nog wat gekaart. Ook heb ik daar lekkere wakke frietjes gegeten (het principe van indampen is hen nog niet bekend). Enkele van de meisjes hebben nog een gehele fotoshoot gehouden voordat we konden vertrekken.

’s Avonds hadden we plots zin in pizza en Joren wist een goed plaatsje zijn om die te gaan eten. Toen we daar aankwamen bleek het een klein barretje te zijn waar ze ook diepvriespizza’s verkochten. Omdat wij op een minuut stappen van ons huis een lekkere afhaalpizza hebben (we hebben hem al getest) hebben we dan maar besloten om naar ons huisje te gaan. Hier hebben we dan samen lekker onze pizza verorberd. Als je nu denkt dat de dag dan voorbij was dan heb je het mis. We werden namelijk verwacht bij de meisjes van lager van KDG. Van hieruit gingen we namelijk uitgaan maar eerst hebben we nog gezellig een aperitief gedronken. De reden van dit aperitief en dit uitgaan was dat Jasmine (een van die meisjes dus) haar nepverjaardag had. Waarom nep vraag je? Deze meisjes hadden blijkbaar het goede idee om allemaal eens te verjaren in Suriname los van hun verjaardag die op een andere dag in het jaar valt. Voor ons allemaal goed want de volgende dag waren we ook uitgenodigd. Om nog even deze dag te besluiten: we zijn met z’n allen naar een club gegaan. In de eerste club mochten we echter niet binnen omdat Steffen en ik een korte broek aanhadden. Gelukkig wisten de meisjes een club waar ze zich daar niets van aantrokken: de Havana. Hier zijn we gratis binnengegaan (hoewel het normaal 50 SRD kost = 12,5 €) en hebben we tot in de vroege uurtjes gedanst (om vijf uur ongeveer waren we thuis).

Zoals ik dus al had gezegd gingen we de volgende dag weer naar de meisjes van KDG. Voor de (nep)verjaardag hadden ze namelijk een verrassingspannenkoekenfestijn voorzien voor de jarige met natuurlijk extra genodigden. Na deze lekkere pannenkoeken gingen we op weg naar het heritage-festival in Commonwijde. Dit is een plaatje over de rivier dus eerst moesten we een bootje nemen naar de overkant. Om bij dit bootje te raken moesten we echter eerst een fietstocht doen langs de Surinamerivier en langs Blauwgrond (een wijk/deelgebied). Ik heb wel opgemerkt dat er in Blauwgrond enkele serieus grote huizen staan (en dan maar spreken over een ontwikkelingsland!) maar waarschijnlijk is het hier zoals in de rest van de wereld. Een groot verschil tussen arm en rijk.

Aangekomen bij de pier moesten we nog even wachten op het bootje. Na een koel drankje was de boot er en mochten we onze fietsen (en onszelf) beginnen opladen op de boot. De boot bleek een partyboot want de muziek stond lekker hard, voor enkele dames (met een kater) was dit dan ook niet zo optimaal.

Aangekomen aan de andere kant van de rivier moesten we nog een klein stukje fietsen om aan het festival te komen. Het festival zelf is zoals de naam het zegt een festival om hun afkomst te vieren. Omdat je hier in Suriname een mix hebt van verschillende volkeren was dit festival dan ook wel leuk om te zien. Zo hebben we Javaanse, Hindoestaanse en Marron (afstammelingen van de ontsnapte slaven) optredens gezien. Ook kon je overal eten en drinken kopen en waren er ook kraampjes waar je allerlei souvenirs kon kopen. Na even van het festival genoten te hebben, zijn we ook naar de omgeving gaan zien. Het festival was namelijk gelegen in het openlucht museum van Commonwijde waardoor we meteen naar het fort Nieuw-Amsterdam konden gaan kijken. Dit fort, in latere tijd omgebouwd tot een gevangenis was toch kleiner dan ik had gedacht. Wel stonden er in dit openlucht museum verschillende kanonnen die varieerden van de tijd van de echte kanon ballen tot de tijd van het luchtafweergeschut. Ook lag er een (half gezonken) lichtboot, er was een oude kruitkamer, enz…

Toen we besloten om weer te vertrekken werd er het idee geopperd om een andere route te nemen. Er was namelijk nog een plaats waar bootjes vertrokken naar de overkant maar dan een heel stuk verder. Hierdoor konden we eens een andere omgeving zien dan diegene waar we al waren doorgefietst. Zo gezegd, zo gedaan maar er deden zich 2 problemen voor.

1.   Elena kreeg een platte band en kon dus niet verder rijden.
2.  Toen we hulp vroegen kregen we te horen dat de bootjes niet meer uitvoeren omdat het zondag was.

Gelukkig konden enkele mensen hulp bieden. Zij hadden een pick-up truck waar enkele fietsen inpasten. 4 fietsen samen met vier meisjes gingen mee met de pick-up truck. Ik, Steffen, Joren, Jasmine, Shera, en Elena (op een andere fiets) besloten om verder te rijden en een kans te wagen om over de brug te rijden. Aan de foto kan je zien dat dit niet zomaar een gewone brug is waar je even makkelijk op fietst. We gingen de uitdaging echter aan.

Na een lange klim zijn we boven geraakt, ik moet zeggen dat dit zeer zwaar was maar wel een grote voldoening gaf. We werden ook constant aangemoedigd door de Surinamers die er met hun auto overgingen (en die waarschijnlijk dachten dat we gek waren).

Hierna hebben we nog gegeten bij Joren, Steffen, Elena en Sofie maar we hebben het niet al te laat gemaakt want we waren wel zeer moe van deze dag alsook van de klim op de brug. Moe maar voldaan kropen we in ons bed.

Morgen vertel ik jullie over de afgelopen schoolweek waarbij ik eindelijk wat lessen heb kunnen geven alsook mijn proefles.

Groetjes!

Excuses, excuses...

Beste Blog-volgers

Omdat ik deze week niet zoveel tijd heb (zowel door school als door andere zaken) gehad heb ik ook niets op mijn blog gepost. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in mijn doen en laten van deze week ga ik nog even moeten teleurstellen. Vanaf maandag echter ga ik alles chronologisch aan jullie vertellen!

Tot maandag!

Groetjes
Jan

De dagen verlopen

De tijd gaat hier toch wel snel. Na dit weekend ben ik hier al een maand. Het voordeel van het verlopen van deze tijd is dat ik mij hier al helemaal thuisvoel. Nu moeten jullie daar thuis niet beginnen panikeren, ik verlang nog altijd naar mijn echte thuis in België. Maar  ik voel nu al dat ik, als ik terug in België ben, Suriname wel erg ga missen.

De afgelopen week is er niet zo heel veel gebeurd. Omdat de leerkracht in de verschillende klassen repetities moest houden (toetsen dus) heb ik nog maar 1 les kunnen geven deze week. Dit is echt belachelijk weinig maar daar komt volgende week verandering in. Voorlopig staan er al verschillende lessen gepland.

Wel heb ik weer veel lessen kunnen observeren. Ik zit ondertussen al aan zo een veertig lesuren en ik leer de leerlingen hierdoor wel kennen. Hopelijk zal dit mij helpen om zelf beter les te kunnen geven.

De ene les die ik wel heb gegeven was niet zo makkelijk. Ik moest de "volledige" middeleeuwen in 1 les geven. Het is namelijjk zo dat de geschiedenis in Suriname zich voornamelijk concentreert op de recente geschiedenis. In het eerste jaar behandelen ze dan ook (heeeeeeeeeeeel beknopt) de geschiedenis vanaf de prehistorie tot de 18de eeuw. Je begrijpt dan ook waarom ik de volledige middeleeuwen in 1 les moest geven. Wel zal ik moeten proberen om meer activerende werkvormen te zoeken zoals in de les met de juist-fout kaartjes. Ik heb in de les over de middeleeuwen proberen werken met OLG (snel uitgelegd: vraag-antwoord) maar de leerlingen bezitten weinig tot geen basiskennis (of toch zeker niet over geschiedenis, als voorbeeld kan ik deze vraag aan de klas geven: "wat zijn geestelijken". In plaats van als antwoord priesters of paters terug te krijgen gaven ze als antwoord "spoken").

Voor de rest is er niet veel opmerkelijks gebeurd. We hebben nog enkele keren gegeten bij de mensen van KDG (alsook zij bij ons, of toch Joren en Steffen). Gisteren wou ik een les gaan volgen bij het IOL zij het niet dat ik gisterenmorgen gemerkt heb dat mijn fietsband stuk was (ik ben dan ook met een plaatselijk busje naar school gegaan waar ik bijna te laat aankwam). Vandaag heb ik dus een taxi gebeld om me, samen met mijn fiets (in de koffer), naar het verhuringsbedrijf te doen. Omdat ik de mensen daar de kans moet geven om mijn fiets te maken zit ik nu hier in het 'Vat' helemaal alleen mijn blog te schrijven. Gelukkig kan ik wel genieten van de rustige momenten samen met een fris "pintje" waar ik mijn gedachten kan laten afgaan naar alle zaken in deze wereld die mij verwonderen.

Tot het volgende bericht!

Groetjes
Jan