Het onderwijs in Suriname

Nu het grootste deel van mijn observatie erop zit wil ik al even een klein overzicht van het Surinaamse onderwijs geven.

Eerst de verschillende jaren waarin het volledige onderwijs is opgedeeld. De indeling is namelijk iets anders dan in België. Allereerst wordt er gestart met het kleuteronderwijs. Dit is vanaf de leeftijd van vier jaar en duurt twee jaar lang. Hierna volgt het lager onderwijs. Dit is gelijk aan onze lagere school i.v.m. leeftijd en aantal jaren (van zes tot twaalf jaar verdeeld over zes leerjaren dus). Dan wordt het ingewikkelder. Dan kan je kiezen tussen Mulo (mijn school) en beroepsgericht onderwijs. Beide duren normaal 4 jaar. Hierna kunnen ze nog verschillende 'middelbare' scholen volgen (voor ons het vijfde en het zesde middelbaar) waarbij de lengtes variëren van twee tot vier jaar. Er kan dan nog voor universiteit of een speciale beroepsrichting gekozen worden. Hieronder zie je een schema hoe het juist in elkaar zit.

Zoals ik al heb gezegd is mijn school dus een Mulo-school. Hier zitten normaal leerlingen van 12 tot 16 jaar. Heel veel leerlingen blijven echter één of meerdere keren zitten in één van de jaren. Één van de collega's van KDG heeft bijvoorbeeld een leerling van 22 in de tweede klas (normaal voor 13-jarigen!). Je zou kunnen zeggen dat dit een uitzondering is (en zo een overdreven geval is ook wel een uitzondering) maar veel leerlingen in de vierde klas zijn toch wel 18 jaar. Schoolplicht is trouwens maar tot 15 jaar.

Nu wat meer over onze schoolinfrastructuur. De school is gebouwd in een U-vorm (zonder verdiepen) met een goede 15 klassen, een mediatheek, een leraarskamer, een bureau van de directeur, een computerklas en een (fel verouderde) gymzaal. Het middenplein heeft een houten hut met open kanten waar de leerlingen eventueel kunnen zitten alsook een 'bar' waar de leerlingen softs (frisdrank), sap en water kunnen kopen, ook komt er elke dag een delegatie van een broodjeszaak die elke keer tijdens de pauze broodjes komt verkopen.

De lessen zijn ook gewoon van maandag tot vrijdag maar wel met vijf dezelfde dagen. De dagen op onze school beginnen om kwart na zeven, dit lijkt wel vroeg maar ze hebben ook wel vroeg gedaan. Om kwart na twaalf eindigt de school al. Er zijn zeven lesuren in de dag van telkens 40 minuten (in tegenstelling tot 50 minuten bij ons). na vier lesuren krijgen ze een pauze van twintig minuten. De klaslokalen zijn altijd open. De leerlingen zitten dus de hele dag in dezelfde klas (het zijn vaste klaslokalen per klas) met uitzondering van gymles (alleen voor het eerste en het tweede jaar).

De les geschiedenis wordt verzorgd door mijn mentor: Mr Soekhai. Mr Soekhai is een vrij jonge leerkracht (28 jaar) die eigenlijk nog heel ouderwets les geeft. Meestal geeft hij één of twee lessen waarbij hij zonder uitleg notities op bord schrijft (Bij het laatste onderwerp moet ik zeggen dat hij gekopieerde stencils voor de leerlingen had). Dan behandelt hij de leerstof, voornamelijk door te doceren met soms eens een vraag aan de leerlingen (waarbij ze meestal allemaal door elkaar antwoorden). Dan volgt er nog een les herhalen en dan een les de 'repetitie' (toets).

De leerlingen zelf zijn nogal vrij druk. Nog niet zo heel lang geleden mochten ze de leerlingen fysieke straffen geven (slaan dus). Nu het niet meer mag hebben de leerkrachten blijkbaar geen andere middelen meer om de leerlingen rustig te houden (hoewel het in mijn voorlopig enige les wel heel goed gegaan is om ze rustig en bij de les te houden). Ze praten veel door elkaar en slapen dikwijls in de les. De ene klas is natuurlijk al wat rustiger dan de andere. Ik hoop alleen maar dat mijn methode in elke klas gaat blijven werken.

Voorlopig heb ik al meer dan dertig lesuren geobserveerd (dikwijls dezelfde lessen) en al één les zelf gegeven. De leerkracht heeft voorlopig de plannen om mij 1/3de van zijn lessen te laten geven (maar vijf lesuren per week). Ik heb al aangedrongen en ik hoop dat ik zeker meer lessen per week zal kunnen geven. Moest de leerkracht dit niet willen ga ik zeker via de directeur of zelfs via het IOL.

Ik hoop dat ik het schoolleven nu wat duidelijker heb gemaakt voor jullie. tot het volgende blogbericht!

Groetjes
Jan

Brownsberg

Het is bijna een week geleden dat ik nog iets gepost heb, wat ik allemaal gedaan heb in die tijd kan je in dit bericht lezen.

We beginnen met dinsdag. Nadat ik het blogbericht had geschreven gingen we weeral naar Joren, Steffen, Sofie en Elena om daar van de kookkunst van Joren te genieten. Hij had een soort pita-wrap gemaakt die we dan ook smakelijk hebben opgegeten. Daarna hebben we met vier (ik, Joren, Steffen en Shera) een potje gescrabbled. Natuurlijk ben ik met mijn superscrabblekunsten gewonnen.


De volgende dag op school was niet zo speciaal, ik heb maar twee uren kunnen observeren omdat de vierde klassen SO hadden (een soort examens dat ze een paar keer per jaar hebben in plaats van toetsen). We hebben echter wel een kijkje kunnen nemen in de computerklas. Deze was nog beter dan we zelf verwacht hadden. Er waren een tiental computers en er was zelfs een beamer. Door te hoge kosten was er echter geen internet meer aanwezig in deze klas. Ik zal deze klas dus enkel gebruiken als ik een Powerpoint wil geven (voor zover het mogelijk zal zijn).

's Avonds gingen we (ra ra ra) naar de KDG-ers. Deze keer waren we echter niet alleen maar werden we vergezeld door de lagere school afdeling van KDG (vier meisjes). Joren had een lekkere, zelfgemaakte lasagne klaargemaakt die werd afgelost door een lekker ijsje.

Donderdag ben ik in de avond dan voor de eerste keer een les gaan volgen in het IOL (de lerarenopleiding dus). Eerst heb ik gekookt voor Steffen en Joren die mee gingen (de bami was iets te zout maar toch nog wel lekker :) ). De les zelf was helemaal anders dan ik had verwacht (in de negatievere zin). We gingen een les bijwonen over de leerstof 'India'. Een groot stuk van de les was echter het overschrijven van nota's. Ik voelde mij terug in de les van mijnheer Soekhai. Het ander stuk van de les was een gedeeltelijke uitleg van de leerstof maar ook vooral afdwalen op allerhande (geschiedkundige?) zaken. Hoe we van de Indische eerste ministers naar de echtelijke affaires in het Nederlandse koningshuis zijn geraakt weet ik nog altijd niet.

Ook was er in de les een iets oudere (in de dertig?) leerling die nogal heel onbeschoft was naar onze mening. Ze stoorde de les altijd met haar eigen zogenaamd interessante weetjes en sprak de leerkracht vaak (onbeschoft) tegen. Ook begon ze tegen ons te zagen omdat wij thuis geen Surinaamse geschiedenis leren en hoe we dan goede geschiedenisleerkrachten konden zijn. We hebben haar grotendeels proberen negeren uit respect voor de lector.

Bij het vertrekken bemerkte ik dat ik een 'klein' foutje had gemaakt. Ik had namelijk de sleutel van het appartement en aangezien er maar één sleutel is heeft Shera noodgedwongen op mij moeten wachten. Gelukkig was dit 'maar' een half uurtje.

De volgende dag op school was weeral weinig speciaal. De geobserveerde uren waren veel van hetzelfde, het interessantste dat er gebeurd is op school is dat ik mijn boek heb kunnen uitlezen in de uren tussen de observaties. De avondmaaltijd hebben we weeral doorgebracht bij de KDG-ers. Het was spinaziestoemp met een soort van ribbetjes. De ribbetjes waren heel lekker maar de spinazie was wel wat zout, hierbij was mijn bami van donderdag flauw te noemen. Gelukkig konden we weeral rekenen op een lekker ijsje om de zoutere smaak af te spoelen (en ook een paar Parbo's natuurlijk). Na het eten hebben we met z'n gevieren (weeral ik, Shera, Steffen en Joren) een spelletje Yatzee gespeeld. Omdat ik zo een krak ben heb ik natuurlijk weeral gewonnen met dit spelletje. Hierna zijn we (redelijk vroeg) vertrokken omdat we de dag daarna met z'n allen op onze eerste echte trip gingen (cola-creek was meer een uitje).

's Morgens vroeg opstaan want we moesten om kwart voor acht aan het 'Vat' staan (hét café in Paramaribo) want van hieruit gingen we vertrekken (de maatschappij werkt samen met het Vat). We gingen namelijk dit weekend (met enkele tussenstapjes) naar Brownsberg. Brownsberg is een natuurreservaat met een prachtige natuur en enkele zeer mooie watervallen.

Om hier te geraken moesten we echter wel een eindje rijden. Dit deden we in twee busjes... waarom twee? Omdat we nog vergezeld werden van een resem van onze Noorderburen (Nederlanders dus). Allereerst dacht ik dat het alleen een bende drukke Hollanders waren. Dat waren ze dan uiteindelijk ook, ook al heb ik van de meeste wel een positief gevoel overgehouden.

We vertrokken dus in het busje met als eerste bestemming Bergendal. Onderweg stopten we nog even bij een Chinese supermarkt (Alles was inbegrepen in de trip: eten en drinken dus ook met uitzondering van alcoholische dranken. Samen met de jongens heb ik dan maar een lekkere fles Borgoe gekocht: één van de lokale rum-soorten.), pikten we onze kok op en kregen ook nog een ontbijtje, broodjes ei en kaas, in een wegrestaurant tegenover de bauxiet-fabriek: één van de grootste inkomsten van Suriname.

In Bergendal waren we vooral voor de Nederlanders, bij hun tour zat er namelijk een wandeling bij via de kabelbaan (touwen tussen de bomen gespannen en via deze touwen de jungle doortrekken). Wij hadden dit echter niet bij ons weekend dus hebben we samen met enkele Nederlandse meisjes die de kabelbaan niet durfden even genoten van het water en een kleine trip door de jungle gemaakt samen met één van de gidsen.

Van hieruit gingen we naar Stoneiland (jaja zonder een 'e' ertussen, hoewel er wel steen-eiland bedoeld wordt). Hoewel het hier niet gaat over een eiland maar over een schiereiland in het Brokopondomeer. Dit is een artificieel meer veroorzaakt door het bouwen van een stuwdam. Het is één van de grootste stuwmeren van de wereld. Omdat er vroeger jungle stond waar er nu water is, kan je nog steeds de honderden boomstammen zien die in het water staan. De stukken boven water verrotten allemaal maar volgens de gids zijn de stukken onderwater nog steeds goed bruikbaar, er zijn zelfs houtbedrijven die alleen deze onderwaterbomen omkappen (omdat ze hier geen rekening moeten houden met het behoud van de natuur). Aan de foto's kan je het al een beetje zien, maar het was hier echt prachtig. De natuur met daarrond het meer met de kapotte bomen alsook (al dan niet kapotte) boten van de bewoners... adembenemend gewoon.

Hier hebben we dan meteen (in een flinke regenbui) ons middagmaal kunnen opeten. Een Roti (een hartige pannekoek/wrap) met aardappelen en kip. Na het middageten zijn we dan weer vertrokken, ditmaal naar Brownsberg.

 De weg naar Brownsberg was niet zo makkelijk. We sliepen namelijk op zo een 500 meter hoogte en de weg was volledig van klei/zand. Mijn trommelvliezen hebben dan ook enkele gillen moeten verwerken van de meisjes in het busje als toen we wegschoven. Ook hebben we één keer met z'n allen moeten uitstappen omdat het busje een bepaald stuk niet voorbij kon rijden.

 Toen we uiteindelijk aankwamen was het bijna donker, we hebben onze hangmat nog opgehangen en na het eten van een heerlijke saoto (zoute soep, net zoals met valentijn) hebben we nog tot een laat uur gepraat en gelachen samen met de Nederlandse studenten.

De volgende dag gingen we na een uitgebreid ontbijt op tocht door de jungle naar de Irena-waterval. Ik kan je wel zeggen dat deze tocht helemaal niet makkelijk was enerzijds doordat het zwaar naar beneden was (en op de terugweg zwaar terug naar boven) en anderzijds omdat door het regenweer het zandpad heel glad en glibberig was. Ik ben dan ook enkele keren bijna gevallen. De natuur zelf was echter prachtig, de gids gaf ook nog een een uitleg over verschillende bomen, planten en dieren. Dit maakte de wandeling toch wel veel draaglijker.

De waterval zelf was wondermooi en momenteel mijn favoriete ervaring van deze reis. Ik heb direct mijn zwembroek aangetrokken en ben als eerste een stukje de waterval opgeklommen. Het gewoon zitten op deze prachtige plek met het water van de waterval op je rug was gewoonweg zalig.

Daarna gebeurde er echter een ongelukje.Steffen verloor zijn (enige) bril toen die werd afgespoeld door de kracht van de waterval. Gelukkig kon één van de Nederlandse meisje hem (na een half uurtje) terugvinden.

De terugweg was dan weer redelijk zwaar omdat we de volledige afstand die we eerst naar beneden hadden moeten gaan nu terug naar boven moesten. Omdat ik mijn conditie had thuisgelaten was dit dan ook zeer vermoeiend voor mij. Toen we op 3/4de de kans kregen om nog een tweede waterval te bezichtigen (maar dan moesten we wel weer een stuk naar beneden en uiteraard terug naar boven) heb ik maar wijselijk gepast.

Terug aangekomen in het kamp hebben we nog een lekkere pom (vraag me niet wat het was maar het was wel lekker) met rijst, kousenbanden (heel lange boontjes) en kip gegeten. Daarna vertrokken we alweer naar huis. De terugrit zonder de tussenstops viel toch langer uit dan verwacht maar bij thuiskomst hebben we met z'n zessen nog ons avondmaal in het Vat gegeten (een gewone hamburger met frieten). Daarna met de taxi terug naar huis en dan zalig slapen.

Regen, Regen en een eerste les.

Het is ondertussen al enkele dagen geleden dat ik iets gepost heb omdat ik niet zoveel had om te posten. We hebben namelijk nogal een slecht (lees regenachtig) weekend achter de rug. We hebben wel wat tijd kunnen doorbrengen met onze vrienden van KDG. Vrijdag heb ik nog enkele lessen geobserveerd en 's middags zijn we dan naar de Frederik J. A. Murraystraat gereden (dat is waar de KDG-ers zitten). Shera ging samen met de dames shoppen en ik ging samen met de heren op monopoly-jacht. 's Avonds hebben we dit dan ook samen gespeeld.

De volgende dag hebben we eigenlijk bijna niets gedaan. Gevangen in ons huis door de aanhoudende regen. We hebben dan maar wat voor school gewerkt, gelezen en op de computer gezeten (niet letterlijk natuurlijk). 's Avonds gingen we iets eten (weeral met onze KDG-collega's) waarbij we voor de eerste keer de taxi hebben genomen naar de stadskern (normaal gaan we altijd met de fiets maar het weer liet dit niet toe). In het 'Vat' (zoals jullie misschien nog wel weten, 'het' café voor toeristen/stagiaires) hebben we dan lekker gegeten en genoten van de avond. Ook waren er twee Nederlandse meisjes waarvan er één op de stageschool van Joren zit.

's Avonds bij het thuiskomen werden we nog opgewacht door een vogel die binnen handbereik aan onze deur zat.

De volgende dag was het weeral slecht weer, In de middag had Joren het goede idee om eens naar de stadskern te gaan met de fiets. We gingen de gratis rondleiding in fort Zeelandia meepikken en misschien nog wat andere zaken. Het bleek echter dat de rondleiding niet op het uur was dat Joren dacht (goed zo Joren) waardoor we besloten om later terug te keren. We hebben dan maar even in de palmentuin rondgewandeld en de houten kathedraal van Suriname (van buiten) gaan bekijken. Daarna dwong de regen ons naar de dichtstbijzijnde overdekte plaats die toevallig (na nog twee extra straten) de naam McDonalds had. Hier hebben we dan een langere tijd geweest. Toen we dachten dat de regen wat over was zijn we naar ons huis gereden maar we zijn dan toch nog kletsnat aangekomen. Enkele handdoeken en wat droge kledij later (voor de jongens ook mijn kledij die toch wel wat te groot was) hebben we nog wat gekaart en gelachen. 's Avonds had Shera een lekkere spaghetti klaargemaakt die we met ons vijven (Sofie was ook nog gekomen) hebben opgegeten. Na wat tv-kijken en enkele spelletjes jungle-speed te hebben gespeeld (waarbij ik natuurlijk twee van de drie heb gewonnen) zijn onze nieuwe beste vrienden naar huis gefietst in een klaarblijkelijk droog moment. Later hebben we vernomen dat ze onderweg nog half verdronken zijn en tot hun knieën in het water hebben moeten fietsen (waterpeddelen?)

Gisteren is er niets speciaal gebeurd buiten het observeren van enkele lessen.

Vandaag had ik dan mijn eerste les. Allereerst zal ik al zeggen dat ik hier spijtig genoeg geen foto's van heb. Hier volgt dan ook alleen het schriftelijke verslag :). Normaal gezien zit ik nu nog in een observatieweek maar omdat één van de klassen een herhalingsles kreeg over de Franse Revolutie mocht ik die geven. Als voorbereiding had ik voor elke leerling kaartjes gemaakt met een groene V (= juist) of een rode X (= fout). Daarna had ik 20 vragen opgesteld over de leerstof waarbij ze juist of fout moesten antwoorden. Dit had ik gedaan omdat ik merkte dat bij OLG's van mijn mentor (onderwijs leergesprek, kort uitgelegd: vraag-antwoord met de leerlingen) telkens dezelfde enkelingen antwoorden. Hierdoor kon je dus eigenlijk niet weten of iedereen de leerstof wel kent/begrijpt. Ook had ik gevraagd of er een wereldkaart beschikbaar was (dat was er, maar blijkbaar wordt deze alleen gebruikt door de leerkracht aardrijkskunde, terwijl ruimte toch wel belangrijk is in de geschiedenis).

De les zelf is eigenlijk heel vlot verlopen. Allereerst heb ik met de leerlingen twee regels afgesproken: regel 1: niet onder elkaar praten, en regel 2: als je iets wil zeggen/vragen/antwoorden moet je, je hand opsteken. Nu moet ik zeggen dat de leerlingen de hele les wel goed hebben meegewerkt. Enkel het hand opsteken lukt soms niet maar dit is iets dat mettertijd wel zal beteren.

Na deze regels besproken te hebben, ben ik eerst begonnen met een situering op de kaart. Ondanks sommige verhalen die ik al gehoord had kon deze klas nog vrij goed kaartlezen. Hun eigen land wisten ze toch al zeker liggen en Europa wisten ze ook liggen. Na even kijken wisten ze ook Frankrijk te vinden.

Na deze situering ben ik begonnen met de vragen. Deze vragen samen met ondersteunende uitleg of extra vragen aan de leerlingen heeft er toch wel voor gezorgd dat ze de belangrijke punten weten en begrijpen. Ook heb ik dankzij mijn eigen studie in België enkele extra weetjes en verhalen kunnen bijbrengen.

Vanavond gaan we weeral eten in de Murray-straat. Ik zou al niet meer zonder onze nieuwe vrienden kunnen.

Groeten!
Jan

Valentijn

Gisteren was het, zoals jullie wel weten, Valentijnsdag  Blijkbaar is dit een feest dat men nogal sterk viert hier. We konden het meteen al merken toen we 's morgens vroeg naar school gingen. Een groot deel van de leerlingen droeg namelijk wel iets met hartjes. Ook werd aan iedereen een prettige Valentijnsdag gewenst. Er was een kleine verkoop opgezet door enkele leerlingen waar je van alles kon kopen: van roosjes tot cupcakes en teddyberen.

Tijdens de lesuren kregen de leerkrachten ook een attentie van de directeur, een drankje en een vleesbroodje. Tijdens de pauze kon je weer allerlei Valentijns-spullen kopen. De directeur liet zelfs een lesuur wegvallen (er wordt nog met de hand gebeld) zodat iedereen genoeg tijd had om alles aan zijn/haar geliefden te geven.

Na deze verlengde pauze heb ik twee lesuren meegelopen met een andere leerkracht. In de eerste les hadden de leerlingen zelf van alles voorzien speciaal voor Valentijnsdag (met toestemming van de leerkracht).      Zo deelden ze zelfgemaakte cakejes uit, snoepjes en een drankje. Natuurlijk heb ik alles beleefd aangenomen :D.

Toen we thuiskwamen stond er een leuke Valentijnsverrassing op mij te wachten. Een pakje uit België! Met daarin: matrasovertrekken, anti-jeuk zalf (heel handig!), snoepjes en... andalouse!!! Mijn mama kent mij nogal hé.

In de namiddag gingen we naar onze nieuwe vrienden van de hogeschool KDG. Samen zouden we naar de Hermitage mall gaan (een winkelcentrum dus). Onderweg daarheen heeft mijn achterband het echter begeven. Ik heb eerst nog geprobeerd om hem op te pompen maar dit was nutteloos. Dan maar een taxi gebeld, en met de fiets (half) in de koffer naar het verhuringsbedrijf gereden. Blijkbaar was er iets mis met het ventiel want nadat die man er een nieuw had gestoken was de fiets terug in orde. Dan ben ik alleen naar de Hermitage mall gefietst om de anderen in te halen. Onderweg ben ik even gestopt aan het presidentieel paleis want daar was iets te doen, er stonden verschillende helikopters en ik heb er dan ook enkele zien opstijgen.

Het winkelcentrum was niet zoveel, lang zijn we er niet gebleven want het waren vooral kledingwinkels. Wel hebben we nog een lekker ijsje gegeten en afgesproken om 's avonds samen te eten. Ik ging namelijk samen met de twee jongens (ze doen beide ook geschiedenis) naar de geschiedenisles op het IOL. Ook was er blijkbaar een klein feestje gepland voor Valentijn.

Na een lekker eitje te hebben gegeten zijn we dus met drie naar het IOL gefietst. Ik ben wel blij dat ik samen met hen kan gaan want alleen had ik daar nooit de moed voor gehad. Toen we daar aankwamen kregen we te horen dat de les al was gegeven doordat één van de leerlingen vroeger weg moest.  De leerkracht nodigde ons wel direct uit voor het feestje. Ook dit was wat uitgelopen want de stroom was weg in de universiteit. Na een korte tijd ging het licht echter wel aan.

Het feestje was zeer kleinschalig, het was ineengestoken door de leerlingen geschiedenis als bedanking voor de leerkrachten. Wij waren er bij als buitenlandse gasten. In totaal waren we echter maar met een man of tien/twaalf.

Na een toost met een zoete schuimwijn werd er een kleine bedanking aan de leerkrachten gegeven. Daarna was het eten geblazen. We kregen eerst een stuk cake (we begonnen met het dessert) en daarna was er bami en (typisch Surinaams) zoute soep. Hierbij moet je enkele ingrediënten in een kom doen: gefrituurde stukjes aardappel (bijna chips eigenlijk), sojascheuten, rijst, en kip. Daarna overgoot je dit met een hete bouillon. De leerkracht heeft eerst wel wat van de bouillon over mijn hand gekiept maar daarna heb ik het toch maar lekker opgegeten.

Achteraf zijn we dan nog naar Joren en Steffen hun woonplaats gegaan. Hier hebben we dan eerst het plan aangenomen om nog iets te gaan drinken maar na het uitblijven van de taxi hebben we met z'n vieren wat gekaart. 

Dat was het weer, groetjes!